در سال 1987 كميته فني 176 سازمان ايزو (ISO/TC 176 ) سري استاندارد ISO 9000 را به جهانيان معرفی کرد.
هدف از تدوين اين سري استاندارد ISO 9000 به وجود آوردن الگویی بين المللي براي پياده سازي و استقرار سيستم هاي مديريت و تضمين كيفيت بوده كه مورد استقبال فراوان در سطح دنيا قرار گرفت.
سري استاندارد ISO 9000 مجدد در سال 1994 مورد بازنگري قرار گرفته و به صورت هفده استاندارد متفاوت منتشر گرديد.
آخرين بازنگري استانداردهاي سري ISO 9000 در سال 2000 انجام شده است در اين بازنگري، استاندارد با نگرش فرآيند گرا در سيستم مديريت كيفيت سازمان سعي در نزديك شدن به مدلهاي مديريت كيفيت جامع را دارد. نهادينه نمودن بهبود مستمر در سيستم مديريت كيفيت سازمان از تفاوتهاي اصلي ديگر اين استاندارد با ويرايش قبلي آن است.
ساختار سري استاندارد ISO 9000 شامل ISO9000:2000 (به تشريح اصطلاحات و تعاريفي مي پردازد كه در استاندارد به آن اشاره شده است) ، ISO9001:2000 (الزامات اجرايي سيستم مديريت كيفيت كه سازمان جهت برآورد مقاصد يا صدور گواهينامه مورد استفاده قرار ميدهد)و ISO9004:2000 (خطوط راهنما براي عملكرد بهتر سازمان در راستاي سيستم مديريت كيفيت است) ميباشد.
مزاياي بكار گيري استاندارد ISO 9000
– بررسي مجدد فعاليت هاي سازمان بر اساس اهداف سازمان و رفع كاستي ها
– شفافيت فرآيندها و شاخص ها در سازمان
– جلوگيري از دوباره كاري ها به واسطه تعريف فعاليتهاي برنامه ريزي شده و سيستماتيك
– كاهش هزينه ها
– ايجاد اطمينان و اعتماد در درون سازمان
– ايجاد اطمينان و اعتماد درون سازمان (مشتري)
– افزايش توان رقابت در عرصه بين الملل
دامنه كاربرد استاندارد ISO 9000
اين استاندارد در كليه سازمانها و شرکتهای توليدي، خدماتي ، بازرگانی، پژوهشي و آموزشي كاربرد دارد.
